Aftellen

Half mei en het is 3 maanden geleden dat ik mijn vorige verhaal schreef. Ongelofelijk hoe snel het gaat… Alles gaat prima hier. Nog 6 weken en dan ga ik weer naar ‘huis’. Zo voelt het wel echt hoor, maar toch ook dubbel omdat het hier ook wel heel erg als thuis voelt. Ik ben ontzettend benieuwd hoe het zal zijn om weer de kamer in te stappen op het eiland in een huis waar Daan en Benjamin het afgelopen jaar hebben gewoond….zou het nog wel voelen als mijn huis? Haha ik zei al tegen ze: zal wel even wennen zijn als ik daar weer ben…maar ze zeiden: ma, het lijkt me heerlijk….gewoon weer een volle koelkast!! Maar goed, ik denk eigenlijk niet dat ze het zullen waarderen als ik er hier een soort Libelle-colum van maak, van “Nel met de kids’, dus ik zal me beperken tot de Abu Dhabi verhalen. Alhoewel….misschien toch een leuk idee….
Maart. Mijn moeder en Roos zijn hier 10 dagen geweest. Mijn moeder wist niet wat ze zag, eigenlijk zoals iedereen verbaasd is over alles hier. Slotconclusie van iedereen is: wat een gek land!
Roos en ik hebben ma overal mee naar toegenomen. Ze had de rollator bij zich.
Het weer was prima, nog niet echt heet. Heel grappig was dat de mannen eerst altijd even naar Roos moesten kijken natuurlijk, maar daarna gingen de blikken heel snel naar de rollator. Die zie je hier zelden of nooit, dus dat vond iedereen iets bijzonders.
Het was een leuke week, heel bijzonder met mijn moeder en dochter. Ook erg vermoeiend voor ma, ze was bekaf, maar het is wel goed dat ze is geweest. Ze weet nu hoe ik woon en leef en kan zich nu alles beter voorstellen als we op Skype zitten te kletsen. Een maandje later, in april is Eef geweest. Dat was ook heel gezellig. De eerste week moest ik nog werken, maar we hebben toch veel kunnen doen en veel gezien. Helaas ging het even niet helemaal goed met hem, waardoor hij een paar dagen eerder naar huis is gegaan. Dat was wel heel vervelend, maar gelukkig gaat het weer goed met hem nu. Terwijl hij er was kwamen ook Sander en Lisanne. Zij zijn ruim 14 dagen geweest. Ik had maar één weekje (mei) vakantie en we zijn een rondtripje gaan maken, naar de oostkust. Ik zal jullie al de plaatsnamen besparen, want geen hond die dat weet of op gaat zoeken. Maar het was ontzettend mooi. De oostkust heeft veel hele hoge bergen, waar werkelijk niets op groeit. Heel af en toe een klien boompje en verder alleen maar rots. Soort Taliban-bergen noem ik het altijd. Als je van de oostkust naar de westkust rijdt kom je eerst door die bergen, die houden heel plotseling op, vervolgens krijg je de rode woestijnduinen, waar niets is dan zand. En dan eindigt het aan de westkust, waar je de dorre vlakke woestijn hebt met hier en daar kleine bosjes. En dan praat je over maar net iets meer dan 200 km, van de oostkust naar de westkust, Dubai, zo ver is dat niet…heel bijzonder. Onderweg is er een stuk, midden in de zandduinen, waar je quads kan huren. Sander en Lies hebben een uur door het hete zand gecrosst met zo’n ding.
Doodeng, ik heb het ook nog even geprobeerd, ook bij San achterop, maar ik had het heel snel gezien. Niks voor mij!
De laatste avond van ons tripje zijn we naar het Oranjebal geweest van de Nederlandse Vereniging in Dubai geweest met….Guus Meeuwis! Wat een feest was dat zeg, echt zooo leuk. Het was midden in Dubai, op de Golf Club, daar hadden ze een heel stuk terrein afgezet, met schuttingen er omheen, want anders mag er geen alcohol geschonken worden (!), maar dat mocht nu dus wel….gratis bier en eten!
Als je binnenkwam, stonden ze klaar met grote bekers, lekker koud getapt bier…..er was haring, bitterballen, kaas, patat, hutspot, frikadellen, poffertjes, nou ja, echt alles.
Het was wel heel jammer dat wij net hadden gegeten, volgende keer weet ik dat dus.
Er waren ruim 1300 mensen en het was een superleuk feestje. En ook heel leuk dat Sander en Lisanne er ook waren natuurlijk.
Nou ja, en toen waren we weer thuis en moest ik weer werken. San en Lies zijn samen nog een paar dagen naar Dubai gegaan.
We hebben ook nog een georganiseerde tour gedaan, langs de kamelen en racen met zo’n grote bak door de woestijn. Ik heb nu al heel vaak gezegd dat ik dat niet meer ga doen, maar steeds doe ik het weer. Maar die middag/avond is gewoon heel leuk, alleen dat stuk met die auto, maar ja, dat kan je niet overslaan. Iedereen was ook weer een beetje misselijk, maar niemand ging nekken dit keer! Bij de andere auto’s wel hoor, zagen we ze weer staan…ahhh, je moet ook lachen, maar leuk is het niet natuurlijk (He Jook!) En dan heb je ook geen trek meer in een lekkere BBQ!
Maar wij hadden toen geen last meer en hebben lekker gegeten daar onder de sterrenhemel, midden in de woestijn.
Ik had bij een loterij hier kaartjes gewonnen voor Ferari-world. Daar zijn San en Lies ook nog een dagje geweest. Was ook wel bijzonder. Met de snelste achtbaan ter wereld! (daar houden ze hier erg van he: de grootste, de snelste, de hoogste ter wereld, ze zijn er dol op!). Ze vonden het niet normaal meer die achtbaan, en Lies zei dat ze haar ogen niet open kon houden, zo snel ging het. Het is daar nooit druk, ze hoefden nergens voor te wachten en konden blijven zitten als ze nog een keer wilden. Het is daar supergroot en mooi in dat Ferariworld, maar er zijn dus weinig mensen. Draait verlies, kan niet anders, maar het geeft niks, de Sjeik heeft toch genoeg geld….
Zaterdag 7 mei hadden we hier op school het Oranje-kinderfeest, waar ook ouders en kinderen mochten komen die niet op Nederlandse Les zaten (beetje promoten)
Ik was er wel een beetje zenuwachtig voor, we waren al weken aan het voorbereiden en organiseren. Ja, en ik ben uiteindelijk verantwoordelijk natuurlijk, dus ja…
Nou heb ik veel ervaring op gedaan bij Vrede en Veiligheid :), met circuitjes, schema’s enz, dus dat kwam wel van pas!!
Maar gelukkig is het een heel leuk feest geworden. Er waren ruim 70 kinderen en ik denk ook wel zoiets aan ouders. Het werd buiten gevierd, op het (wel met doek overdekte) schoolplein. We hadden vrijmarkt, en allerlei Hollandse spelletjes, sjoelen, koekhappen, sponsknijpen, verkleedrace…. er werden patatjes gebakken, poffertjes, door de oudere leerlingen, nou ja, het was leuk en iedereen was enthousiast. Als afsluiting hadden we het zwembad geregeld, dus kon iedereen afkoelen. (Iedere Int. School heeft hier natuurlijk een zwembad, en een tennisbaan, en een voetbalveld, basketbalvelde etc)
Gelukkig had mijn collega Annelies het al jaren gedaan, daar had ik veel aan. En heel veel ouders helpen mee, iedereen in het oranje natuulijk….zelfs de ambassadeur kwam een uurtje langs, met zijn vrouw!
Ik was ook wel weer heel opgelucht dat het klaar was. ’s Middags nog een paar uurtjes naar het strand geweest, nog een hapje gegeten bij het Indiase restaurant in Shangrila, en toen ’s avonds Sander en Lisanne weer naar het vliegveld gebracht.
Sindsdien heb ik iedere dag achter mijn computer gezeten of les gegeven.
Het einde is in zicht maar er moet nog een hoop gebeuren. Rapporten, oudergesprekken, citotoetsen en ik ben ook al weer heel druk met van alles voor volgend schooljaar.
Maar ik ben lekker van de straat en dat is maar goed ook. Als ik ’s morgens naar school rijd is het al zo’n 34, 35 graden en dat loopt dan snel op naar al over de 40.
25 Juni vlieg ik terug naar Nederland en daar ben ik tot 24 augustus. Joehoe….we hebben er zin an!!! Het laatste verhaal dit hoor, de rest kletsen we hopelijk bij als ik iedereen weer zie van de zomer!
Hoop dat alles goed is met iedereen. Veel liefs en gauw tot ziens, Nel.