September 2011

September 2011
Toch weer een verhaal. Ik had me voorgenomen om niet meer te schrijven, maar ben van gedachten veranderd. Als ik dingen niet opschrijf vergeet ik ze ook! En dan vraagt iedereen ‘Hoe was China?’ en dus toch maar even schrijven.
Mijn vakantie in Nederland was heerlijk. Lekker weer thuis te zijn, super gezellig met de kinderen weer om me heen, dat blijf ik hier missen. Het was lekker vol in huis, want we woonden weer met z’n vieren. Sander was ook thuis. Hij is hard aan het werk en gaat in november 2,5 maand naar Afrika. In februari gaat hij weer verder met de studie. Het was wel een superslechte zomer in Nederland, zeg, wat een regen! Niet dat ik het erg vond, maar als je daarvan afhankelijk bent qua zonuren, is het niet alles!
Heel gezellig met vriendinnen kunnen afspreken. Naar de film geweest, lekker gegeten! Ook mijn moeder vond het weer heel lekker dat ik er was uiteraard. Zij is ook nog verhuisd van de zomer naar een appartement op de 4e etage.

24 augustus ben ik teruggevlogen naar Abu en twee dagen later op het vliegtuig naar Shanghai. Daar kwam Chris, een vriendin, mij ophalen en we gingen eerst naar haar appartement in de French Concession, een wijk die er ook echt een beetje Frans uitziet, met allemaal bomen in de straat en van die kleine balkonnetjes aan de huizen. We gingen het eerste stuk met de snelste trein ter wereld, die reed 430km!! En je had het niet eens erg in de gaten, ongelofelijk! Als je buiten de auto’s zag rijden, leken dat wel slakken!! Ik ben nog nooit zo hard gegaan (over de grond dan) in mijn leven! ’s Avonds zijn we heerlijk wezen eten….Chinees uiteraard, maar het had niets weg van wat we in Nederland Chinees noemen.
De volgende dag zijn we de hele dag op stap geweest, en ik heb heel veel bekende plekken in China gezien. Shanghai is een moderne stad, giga groot, ontzettend veel
wolkenkrabbers en Dubai is er een dorp bij.
De Bund ’s avonds met het prachtig uitzicht op Oriental Pearl Tower was wel heel spectaculair. Maar ook de ‘Oude stad’ de parken, er is veel moois te zien.
Ik ben ook nog een halve dag met Chris naar school geweest. Zij doet hetzelfde als ik, (ik ken haar van de NOB conferentie, vorige zomer) alleen zijn de lessen daar niet
na schooltijd, maar geïntegreerd in het dagprogramma van die kinderen.
Ik ben er niet jaloers op, zij heeft de hele dag door, soms 7 keer per dag, zo’n groepje kinderen dat binnenkomt!
Na 3 dagen ben ik naar Beijing gevlogen, en heb ik daar de bus en een taxi genomen naar ‘Happy Chopsticks’ hostel, midden in een van de hutongs!
Dat schrijf ik even snel op, maar dat is minder eenvoudig dan het lijkt. Alles in het Chinees, maar op het vliegveld bijv. staat wel alles in letters, maar eer je uitgezocht hebt op een kaart, waar je heen moet, en hoe het heet….niet eenvoudig, want al die woorden lijken ook op elkaar.
Het was voor mij de eerste keer in een hostel. Het was prima, ik had gelukkig wel een kamertje voor mezelf, én een badkamer. Wel primitief. Maar als ik die ‘dorms’
in keek, waar er dan 3 stapelbedden stonden met de daarbij horende t…zooi…dan was ik wel heel blij dat ik een single room had!
In Beijing heb ik 3 dagen gelopen, en ik krijg nog stijve benen als ik daar weer aan denk. Metro in, metro uit. Wel heeel veel gezien. En nog lang niet alles!
De verboden stad, prachtig en indrukwekkend. Vooral als je je gaat bedenken hoe dat er vroeger allemaal aan toe ging….wat een pracht en praal. Ik wil nu graag nog een keer de film “The last Emperor’ zien! Ontzettend groot daar, dus je loopt ook heel veel. Het plein van de Hemelse Vrede, de Lamatempel en natuurlijk de muur.
In het hostel geboekt en ik moest om half 7 ‘s morgens klaar staan. Daar werd ik opgepikt door een busje (met koffie en een hamburger van de Mac!) en dat busje
reed weer naar een grotere bus, die al bijna vol was met mensen, die dus allemaal naar de muur gingen. Het bleek 3 uur rijden te zijn! 130 km maar, maar de snelweg had steeds stoplichten. En een hoop kuilen in de weg. Ik zakte steeds een beetje weg in dat busje(het was nog vroeg) , maar de chauffeur remde steeds keihard, (word je een beetje misseleijk van) én al die kuilen, wat een verschrikkelijke rit vond ik dat zeg! En ik wist ook helemaal niet dat het zo’n eind rijden was! Hele smalle (voor Chinezen?) rechtopstoeltjes. Ik was blij dat we er waren….maar ….toen begon het pas.
Ze noemen het over de muur ‘lopen’ maar ik zeg je, het is echt meer klimwerk, ik leek wel een klipgeit! Er is een kabelbaan, die je naar boven op de muur brengt, maar die was kapot!
Dus moesten we eerst een heel eind de berg op, en het laatste stuk trappen op, met treden van een 30 cm, dus toen ik daar boven kwam, was ik al kapot. Er was nog een vrouw van mijn leeftijd, die had ooit een hartinfarct gehad, nou, ik dacht dat zij het loodje legde….ach ach!
We hadden 4 uur om over de muur te ‘lopen’. Je moest goed opletten bij welke opgang we boven waren gekomen, daar moest je ook weer naar beneden. Het schijnt dat je kunt verdwalen als je de verkeerde afgang/opgang neemt, ik kan me er iets bij voorstellen, als je over die muur loopt, lijkt het allemaal wel erg op elkaar!
Ik moet zeggen het was zeer indrukwekkend. Prachtig….helemaal boven in de bergen, overal bergen op je heen, adembenemend mooi. Alleen…..de hele tijd groepjes Chinezen die keihard schreeuwen…..en er liepen de hele tijd vrouwtjes mee, farmers zeiden ze, die dan aan het eind souvenirs proberen te verkopen. Hierdoor rennen ze de hele tijd achter je aan, zeggen van: gaat het madam, shall I carry your bag, ze willen je een hand geven om je te helpen…nou, ik kon dat mens van mij wel schieten…..I like to walk on my own, zei ik steeds…maar ze ging niet. Op een gegeven moment heb ik echt gezegd dat ze weg moest en toen is ze even weggeweest, maar opeens hoorde ik weer rennende voeten achter me en ja hoor, daar was ze weer.
Als het af en toe even stil was kon je de vogeltjes horen in de bergen en was het echt
ontzettend mooi. Maar al die schreeuwende luidruchtige Chinezen om je heen was jammer.
Steeds moest je hele hoge treden op en af, zodat je soms achteruit moet, zo steil, torentjes, smalle stukjes…..een hele klim en je moet dus steeds stil staan om uit te blazen. Na een uurtje ben ik weer terug gegaan….en heb ik nog een heel tijdje ergens van het uitzicht zitten te genieten.
Om 2 uur was iedereen weer beneden, en hadden we daar een lunch. En tegen drieën zijn we weer de bus ingegaan voor de terugtocht. Tja, en toen waren we dus om half 7 weer in de stad. Toen was het spitsuur, en werden we ergens bij een metrostation afgezet, omdat het anders nog zeker een uur zou duren eer de bus door het verkeer heen was. Een heel avontuur.
Maar goed, het was heel leuk om mee te maken. Na deze week had ik wel weer zin om naar ‘huis’ te gaan. Genoeg Chinezen gezien….genoeg Chinees gegeten!

Inmiddels al weer 3 weken terug. Lekker aan het knallen op school. De eerste weken zijn altijd hectisch en dat is nog niet helemaal voorbij.
Het loopt allemaal weer, een hoop nieuwe leerlingen. Intakegesprekken met nieuwe ouders en afgelopen maandag ook een ‘startborrel’ georganiseerd met alle ouders. Dat was heel leuk en de opkomst was ook goed. Dat moet je altijd maar weer afwachten.

Ook ben ik vorig weekend verhuisd. Oh, wat heb ik nu een schitterend huis. Mét zwembad….Het is ook weer een in appartementen verbouwde Arabische Vila.
Met z’n vijven is er één zwembad, maar dat ligt zeg maar in mijn tuin. Ik heb er nog niemand anders ingezien. Ik heb er wel al bijna iedere dag in gelegen.
Heerlijk, het is 10 bij 3 m, dus je kunt best wel aardig baantjes zwemmen.
Gisteren was Ingrid hier, vrijdag dus weekend, en we hebben uren in dat zwembad gedobberd op een luchtbedje…..echt heel chil, en we kregen het niet warm, terwijl het toch wel ruim 40 graden is in de zon! Helemaal niet verkeerd.
Eind oktober komt Roos lekker weer een weekje. We gaan dan ook weer een tripje maken naar Mussandam. Ik verheug me er weer op!
Dat was het weer. Liefs voor iedereen, Nel